ในการดำเนินชีวิต เราทุกคนต่างมีความปรารถนาที่จะได้รับการหล่อเลี้ยงชีวิตตนเอง เพื่อให้ได้มาซึ่งสุขภาพที่ดี เมื่อใดที่หิวอาหาร เราก็หาอาหารประทังความหิว เมื่อใดกระหายน้ำ เราก็หาน้ำดื่ม โดยทั่วไป ทุกครั้งที่เราพูดถึงความหิว เราจะนึกถึงความหิวกระหายฝ่ายร่างกายเพียงอย่างเดียว แท้จริงแล้วความหิวกระหายไม่ใช่มีเพียงฝ่ายร่างกายเท่านั้น แต่ด้านจิตใจก็มีความหิวกระหายเช่นกัน อาหารและน้ำไม่สามารถที่จะทำให้จิตใจรู้สึกอิ่มเอิบได้ การหล่อเลี้ยงมนุษย์แม้เพียงหนึ่งคน ก็เปรียบไม่ได้กับการเลี้ยงสัตว์ที่ต้องการอาหารเพียงอย่างเดียว เราซึ่งเป็นมนุษย์ไม่ใช่มีความหิวกระหายเพียงอย่างเดียวแต่มีความหิวกระหายหลายด้าน เช่น
เราหิวกระหาย “ เกียรติยศ ” ไม่มีใครปรารถนาให้ใครมาดูถูกตนเองได้ ทุกคนมีความปรารถนาที่จะได้รับเกียรติยศ การยกย่อง แม้จะได้รับเกียรติยศนั้นจากคนเพียงหนึ่งคน
เราหิวกระหาย “ การยอมรับ ” ไม่มีใครยอมรับเราได้ หากเราไม่แสดงออกถึงศักยภาพของตนเองเพื่อให้สังคมได้รับรู้ถึงศักยภาพนั้น
เราหิวกระหาย “ มิตรภาพและความผูกพัน ” ถ้าไม่มีการปฎิสัมพันธ์กับคนอื่น เราก็จะกลายเป็นคนที่เศร้าหมองและโดดเดี่ยวเดียวดาย
เราหิวกระหาย “ กำลังใจ ” ถ้าหากเราขาดกำลังใจ เราจะเหมือนเรือที่ไม่มีใบพัด
เราหิวกระหาย “ ความเชื่อ ” เราทุกคนต่างมีความเชื่อในบางสิ่งบางอย่าง แต่ถ้าไม่มีความเชื่อชีวิตของเราก็จะเหมือนเรือที่ล่องลอยโดยไม่มีทิศทาง
เราหิวกระหาย “ ความหวัง ” ตราบใดที่มนุษย์ยังมีความหวัง เราสามารถทำในสิ่งต่างๆมากมายได้ แต่เมื่อใดเราสิ้นหวัง เมื่อนั้นเราก็สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง
เราหิวกระหาย “ ความรัก ” ถ้าเราได้รับการตอบสนองในความต้องการนี้ ความหิวกระหายเกือบทั้งหมดก็จะถูกดับไป ยังมีความหิวกระหายอีกอย่างหนึ่งที่มีความลึกซึ้งที่สุดซึ่งสิ่งนี้จะรวบรวมความหิวกระหายทั้งหมดมารวมเข้าด้วยกันรวมถึงความหิวกระหายความรักด้วย นั่นคือ ความหิวกระหาย “ ชีวิตนิรันดร ” และอีกหนึ่งความหมาย คือ การหิวกระหายพระเจ้า ความรู้สึกกระหายพระเจ้านั้น ไม่ใช่สิ่งที่เป็น “ ทุกข์ ” แต่เป็น “ ความสุข ” เพราะว่าสิ่งนี้ช่วยให้เราพยายามที่จะพัฒนาตนเองให้มองเห็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่ไม่ใช่สิ่งจีรัง เมื่อเรากระหายพระเจ้า เราจึงมีความต้องการที่จะแสวงหาพระองค์และมีพระองค์เท่านั้น ที่สามารถช่วยให้เรารู้สึกอิ่มหนำ ไม่ใช่เพียงฝ่ายร่างกายแต่รวมทั้งฝ่ายจิตใจด้วย ขอให้เราทุกคนมีความรู้สึกหิวกระหายพระเจ้าในทุกๆวันตลอดชีวิตของเราและก้าวเข้าไปหาพระองค์เพื่อที่จะได้รับการหล่อเลี้ยงจากพระองค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น