ปาฎิหารย์แห่งรัก

เป็นโอกาสดีที่เดือนตุลาคม คริสตชนวัดอัครเทวดามีคาแอล หนองบัวลำภู จะนำรูปแม่พระไปสวดที่บ้านให้แม่พระได้อวยพรครอบครัวของผู้ที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้น อาศัยความรัก ความศรัทธาที่เรามีโดยการสวดสายประคำแม่พระ เพราะการสวดสายประคำอันนี้เอง ที่ทำให้ชีวิตของเราได้รับปาฎิหารย์ในการช่วยเหลือของพระแม่ในรูปแบบที่แตกต่างกันไป มุมเล็กๆของสารวัดฉบับนี้ ขอนำเสนอปาฎิหารย์แห่งพระหรรษทานของแม่พระ .. สวัสดีผู้อ่านทุกท่าน ดิฉัน สกอลัสติกา จิรวรรณ ผิวเหลือง “วันทามารีย์เปี่ยมด้วยพระหรรษทาน พระเจ้าสถิตกับท่าน ผู้ได้รับพระพรกว่าสตรีใดๆ…”เมื่อผู้อ่านได้ยินบทภาวนานี้ เชื่อว่าทุกท่านต้องนึกถึง “แม่พระ” ซึ่งแตงก็เป็นคนหนึ่งที่เมื่อตกในภาวะเสี่ยงต่างๆ หรือต้องเริ่มภารกิจที่สำคัญ ก็มักจะนึกถึง “บทวันทามารีย์” เสมอ เหตุการณ์ที่จะเล่าถึงนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวแตงเอง เมื่อ 2-3 ปี ก่อน ในเช้าวันอาทิตย์ทุกอย่างดูเป็นปกติ แตงตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวเข้าพิธีมิสซาเหมือนทุกๆวันอาทิตย์ เมื่อถึงเวลา 08:30 น. ถึงเวลาเริ่มพิธี ทุกอย่างดำเนินไปอย่างปกติ รวมถึงร่างกายและจิตใจของแตงก็ปกติ ร่างกายสามารถทำงานได้ปกติ เหมือนเช่นทุกวัน สามารถร้องเพลงในพิธี ตอบรับในพิธีได้อย่างสบาย ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่…เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นก็ได้เกิดขึ้น เมื่อพิธีมิสซาดำเนินไปจนถึงช่วงรับศีลรู้สึกเหมือนตัวชาไปทั้งตัว มือไม่มีเรี่ยวแรง ตาพล่ามัว มองไม่เห็น ในขณะนั้นเองพยายามลืมตา เพื่อมองไปยังรูปพระเยซูซึ่งอยู่หน้าพระแท่น แต่ก็ไม่สามารถมองเห็นได้ ณ ตอนนั้นคิดว่าเราเองต้องตาบอดแน่ๆ ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย จึงได้เพียงภาวนาในใจอย่างช้าๆ ด้วยบทข้าแต่พระบิดา.. แต่ก็ไม่สามารถที่สวดจนจบได้ เพราะร่างกายไม่ไหวจริงๆ จึงตั้งใจใหม่อีกครั้งด้วยการเริ่มสวดบทวันทามารีย์..พร้อมกับค่อยๆหายใจเข้า-ออกช้าๆ เมื่อสวดจบตาก็เริ่มสว่างขึ้น มองเห็นได้บ้างพอลางๆ และเริ่มมีเรี่ยวแรงขึ้นมาบ้าง จึงฝืนร่างกายของตน ก้าวออกไป จากที่นั่ง เพื่อไปรับศีลมหาสนิท แล้วกลับมาคุกเข่าสวดบทวันทามารีย์อีกครั้ง เมื่อสวดจบทุกอย่างเริ่มเป็นปกติ จึงแอบคิดในใจว่าเกือบไปแล้วนะเรา เกือบตาบอดแล้วนะสิ แต่ก็คิดว่า...ถ้าต้องตาบอดจริงๆ ลูกก็ยินดีรับถ้านี่คือความต้องการของพระเป็นเจ้า นี่จึงเป็นอัศจรรย์จากความเชื่อที่มีต่อแม่พระและเป็นวันอาทิตย์ที่ตราตรึงในความทรงจำแห่งความเชื่อของแตงจนถึงปัจจุบัน… ...แตง..