มูลนิธิบ้านนิจจานุเคราะห์

เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม 2554 ที่ผ่านมามูลนิธิบ้านนิจจานุเคราะห์ ได้จัดกิจกรรมเดินรณรงค์วันเอดส์โลก โดยมีเป้าหมายร่วมกัน คือ “ จะไม่มีผู้ติดเชื้อเอฮ ไอ วี รายใหม่ จะไม่มีการตายเนื่องเอดส์ และจะไม่มีการตีตราหรือเลือกปฎิบัติ ” โดยมีบราเดอร์เดเมียน ลันเดอร์ส ผู้อำนวยการมูลนิธิบ้านนิจจานุเคราะห์ เป็นประธานในการเปิดงาน และมีผู้เข้าร่วมกิจกรรม จำนวน 300 คน
มูลนิธิบ้านนิจจานุเคราะห์ มีหน้าที่ให้การดูแลรักษาผู้ติดเชื้อเฮช ไอ วี ได้เข้ามาพักฟื้นร่างกายและจิตใจ บ้านหลังนี้ ไม่ใช่ดูแลฝ่ายร่างกายเท่านั้น แต่ยังมีหน้าที่ ที่จะดูแลรักษาผู้ป่วยทางด้านจิตใจเช่นกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่ช่วยให้ผู้ป่วยได้มีกำลังใจในการที่จะต่อสู้กับโรคแทรกซ้อนต่างๆ ที่จะฉวยโอกาสเมื่อเวลาที่จิตใจอ่อนแอ ก็จะส่งผลให้ร่างกายอ่อนแอด้วย มีบางครั้ง ที่ผู้ป่วยมารับการรักษาที่มูลนิธิฯ สภาพคงไม่ต่างจากร่างที่ไร้วิญญาณ แต่เมื่อเขาได้เข้ามาอยู่ที่แห่งนี้แล้ว ชีวิตใหม่ก็เกิดขึ้น กำลังใจถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญ และขณะเดียวกันก็มีผู้ป่วยบางรายก็ได้จากโลกนี้ไปด้วยความสงบ เจ้าหน้าที่ทุกคน พยายามที่จะดูแลรักษาผู้ป่วยเฮช ไอ วี ดุจญาติพี่น้อง ในขณะเดียวกัน เราทุกคนที่มีหน้าที่ดูแลผู้ป่วย ก็พยายามที่จะผลักดันให้ผู้ติดเชื้อสามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคม เมื่อร่างกายและจิตใจของเขาพร้อมที่จะเผชิญสู่สังคม ที่พวกเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ สารวัดประจำเดือนธันวาคมฉบับนี้ ต้องการที่จะนำเสนอให้ท่านผู้อ่านได้รับรู้เรื่องราวชีวิตของชายคนหนึ่ง ที่ต้องทนทุกข์กับเชื้อ เฮช ไอ วี เขาต้องอยู่กับเชื้อนี้อย่างไร แล้วทำไม เขาจึงได้มาอยู่ที่มูลนิธิบ้านนิจจาฯ เขารู้ได้อย่างไรว่า สถานที่แห่งนี้ คือ บ้านหลังที่ สองของเขา ....
ขอให้คุณได้แนะนำตนเอง โดยใช้นามสมมุติ
* ผมชื่อ น้อย ครับเป็นคนจังหวัดกาฬสินธุ์ อายุ 56 ปี 11 เดือน
รู้ตัวว่าติดเชื้อเฮช ไอ วี เมื่อไหร่ แล้วในขณะนั้นรู้สึกอย่างไร
* เมื่อประมาณปลายปี 2537 ได้เข้าโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดไส้ติ่ง ที่จังหวัดสตูล จึงได้ทราบว่ามีเชื้อเอช ไอ วีอยู่ในตัวผม ในขณะนั้นไม่เกิดความรู้สึกใดๆ หรือหมดกำลังใจ เพราะผมยังสามารถทำงานเลี้ยงตนเองและครอบครัวได้เพราะร่างกายยังแข็งแรงปกติดี เป็นเพียงผู้ติดเชื้อ เอช ไอ วีเท่านั้น
คุณเคยรู้จัก มูลนิธิบ้านนิจจานุเคราะห์ก่อนใหม
* ไม่เคยทราบมาก่อนครับ
ใครเป็นคนแนะนำคุณ ให้เข้ามารักษาตัวเองที่มูลนิธิบ้านนิจจานุเคราะห์
* เจ้าหน้าที่ บ้านคุ้มครองเด็กและสตรีจังหวัดกาฬสินธุ์ นำมาส่งที่มูลนิธิบ้านนิจจานุเคราะห์ ถึงได้ทราบว่ามีสถานที่รักษาผู้ติดเชื้อ คือ บ้านนิจจานุเคราะห์
คุณคิดว่า มูลนิธิบ้านนิจจานุเคราะห์ได้ให้อะไรสำหรับคุณบ้าง
* ให้โอกาสฟื้นฟูสุขภาพร่างกายและจิตใจ การประชุมทุกวันพุธ โดยคุณพ่อแอนโทนี่และเจ้าหน้าที่อาสา ได้อบรมส่งเสริมกำลังใจ พูดคุยกันเพื่อผ่อนคลายความทุกข์ใจ แสดงความเห็นใจซึ่งกันในกลุ่ม
ผู้ฟื้นฟูและให้ทานยาตรงเวลา
สุดท้ายนี้ คุณมีอะไรจะฝากสำหรับผู้ที่กำลังอ่าน บทความของคุณในขณะนี้ใหม
มีครับ บ้านนิจจานุเคราะห์ของเรายังขาดการสนับสนุนจากหน่วยงานต่างๆครับ ดังนั้น ผมจึงขอเป็นกระบอกเสียงที่จะขอความเมตตากรุณาผู้มีน้ำใจดีทุกท่าน โปรดบริจาคอาหารเสริมสำหรับพวกผมด้วยครับ เช่น โอวัลดิน ไมโล นมข้นหวาน จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ พร้อมกันนี้ ผมขอตอบแทนพระคุณมูลนิธิบ้านนิจจานุเคราะห์ด้วยกำลังของผม เช่น ทำความสะอาดบ้านพักและห้องทำงาน ขับรถบริการเจ้าหน้าที่ และอื่นๆ และต้องการที่จะให้บ้านนิจจาฯ ช่วยจัดหางานให้ผมทำตามความสามารถของผมเพื่อที่จะมีรายได้และดำเนินชีวิตต่อไป โดยไม่เป็นภาระแก่มูลนิธิฯและสังคม สุดท้ายนี้ ผมขอขอบพระคุณเจ้าหน้าที่มูลนิธิฯ ทุกท่าน โดยเฉพาะบราเดอร์เดเมียน ที่ได้ก่อตั้งมูลนิธิฯนี้ขึ้นมา และขอบคุณคุณพ่อที่ช่วยทำให้พวกผมมีกำลังใจ ในการดำเนินชีวิตต่อไป
ก่อนจากกันในวันนี้ ก็ต้องขอบคุณ หนึ่งชีวิตที่ได้ให้การแบ่งปันเรื่องราวชีวิตที่แสนจะเจ็บปวด ที่เขาคนนี้ก็สามารถอยู่กับมันได้ และก็ขอฝากให้ผู้อ่านทุกท่าน ได้ให้โอกาสสำหรับผู้ที่ติดเชื้อ เฮช ไอ วี ไม่ใช่เขาเท่านั้นที่รอโอกาส แต่เราทุกคน ก็ต้องการ โอกาสเช่นเดียวกับเขา ขอให้คุณเป็นคนแรกเถอะค่ะ ที่จะเปิดโอกาสและนำชีวิตของเขาสู่อ้อมกอดที่อบอุ่นและเข้าใจในความเป็นมนุษย์ที่แท้จริง