เสียงเพลงแว่วได้ยินก้องหู

เสียงของบทเพลงสิ้นสุดลง “รอยยิ้ม”ที่มาพร้อม“น้ำตา” นั่นแสดงถึงอะไร? นั่นแสดงถึงความรู้สึกที่ยากเกินจะอธิบาย แต่นั่นก็ไม่ยากเกินไปที่จะรับรู้ถึงความรู้สึกนั้น กลิ่นอายของความรักแม่ยังคงหอมฟุ้งกระจายไปในทุกวันของชีวิต

เช่นเดียวกันเยาวชนวัดของเรามีโอกาสตระหนักและแสดงถึงพลังแห่งความรักที่ทุกคนมีต่อผู้ซึ่งถูกเรียกว่า “แม่” การเดินทางไปพร้อมกับความรักของแม่เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 53 รถกระบะ 2 คันถูกอันแน่นเหมือนปลากระป๋องด้วยเยาวชนวัดทั้ง 20 คนมุ่งตรงไปยังบ้านพักของผู้ชราที่เมืองอุดรฯ ทุกๆคนต่างกระตือรือร้น 108 ไอเดียถูกควักออกมากรั่นกรองเป็นกิจกรรมดีๆ ภายใต้หัวข้อ “ส่งความรัก ส่งรอยยิ้ม” (โห..อลังการมาก)

เมื่อเวลาไม่เคยคอยท่า เยาวชนของเราคงรอไม่ได้เช่นกัน สถานที่..พร้อม! ผู้สูงอายุ..พร้อม! เยาวชนวัดครับพร้อมรึเปล่าครับ..พร้อม!!(เสียงดังฟังชัดมาก) 1..2..3.. “ย่าว!!!” งานนี้ครับต้องบอกเลยว่าผู้สูงอายุแต่ละท่านนี่! “ลีลา”ไม่เบาเลยครับ หางเครื่องวงหมอลำชื่อดังของเมืองอุดรฯ อย่างวง-เสียงอีสานต้องชิดซ้ายไปเลย กิจกรรมของเราดำเนินไปพร้อมความสุขความสนุกสนาน ไม่ว่าจะเป็นร้อง เล่น เต้น รำ และดอกมะลิที่ปักบนเสื้อก็เป็นเครื่องหมายแทนความรักจากลูกเยาวชนน่ะครับคุณยาย คุณตางานนี้การันตีความมันส์แน่นอนครับ

เวลาไม่เคยรอใครจริงๆ ครับ เมื่อเวลาล่วงไปมากแล้วเยาวชนก็ต้องขอตัวกลับ ม่วนบ่ครับยาย! ตา! (สุนกรึเปล่าครับ) เสียงตอบกลับมาบอกว่า “ม่วนแฮง มื้ออื่นมาอีกเด้อ”(สนุกๆ พรุ่งนี้มาใหม่น่ะ) นี่คงเป็นเครื่องการันตีความมันส์ จากเยาวชนของเรา แต่พรุ่งนี้คงไปไม่ได้หรอกครับยาย น้องๆ เค้าต้องไปเรียนหนังสือ แต่เอาเป็นว่าไม่นานครับหลังจากนี้ ได้พบกับพวกเราอีกอย่างแน่นอนครับ

ก่อนจากกันเราก็ขอทิ้งท้ายกับ 1 บทเพลงที่ฟังแล้ว..ซึ้งอีหลี.
.
“ถ้าแม่ฟังอยู่ คิดถึงหนูหน่อยหนา หนูขอสัญญาว่า หนูจะเป็นเด็กดี”