ชายชรา สูงโปร่ง ท่าทางใจดี มีใบหน้าที่อมยิ้มตลอดเวลา ใครๆเห็น ก็คงอดสงสัยไม่ได้ว่า ชายผู้นี้เป็นใคร มาจากไหน ทุกๆ วันอาทิตย์ ในโบสถ์คาทอลิกอัครเทวดามีคาแอล จะเห็นท่านนั่งด้วยความสำรวม ถัดจากท่าน จะแวดล้อมไปด้วยน้องเยาวชนบ้านแม่มารีย์ ชายผู้สูงอายุ คนนี้ สำหรับคาทอลิกหนองบัวลำภู คงทราบดีว่าท่าน คือ ใคร แต่สำหรับชุมชนอื่น คงไม่ทราบว่าท่านเป็นใคร ในเดือนกรกฎาคมนี้ เราปรารถนาให้ท่านผู้อ่าน ได้สัมผัสและรู้จัก นักบวชชายคณะ SVD ที่อุทิศตนเพื่องานของพระเป็นเจ้า.... บราเดอร์เดเมียน ดักกลาส ลันเดอร์ส นักบวชคณะ SVD
ก่อนมาเมืองไทยบราเดอร์เคยทำงานแพร่ธรรมที่ไหน?
“ก่อนที่ผมจะมาทำงานที่เมืองไทย ผมทำงานแพร่ธรรมที่ประเทศปากัวนิวกินี ตั้งแต่ ค.ศ. 1969 วาระแรกที่ผมทำงานเป็นเวลา 15 ปี หลังจากนั้นก็กลับมาที่สหรัฐอเมริกา ระยะหนึ่ง และกลับไปที่ประเทศปากัวนิวกินีอีกครั้ง ทำงานแพร่ธรรมอีก 20 ปี เป็นเวลาที่ยาวนานมาก”
บราเดอร์มาเมืองไทยเมื่อไหร่และได้ทำงานกับผู้ติดเชื้อ HIV อย่างไร?
“ผมเข้ามาเมืองไทย เดือนมีนาคม ค.ศ 1999 พร้อมกับบราเดอร์เจมส์ วิวคิ้น คณะนักบวช SVD ผมเรียนภาษาไทย 1 ปี เดือนมีนาคม ปี 2000 ผมได้รับคำสั่งจากพระคุณเจ้ายอด ซึ่งเป็นประมุขของสังฆมณฑลในขณะนั้น ให้มาทำงานที่หนองบัวลำภู เพื่อช่วยเหลือและร่วมมือกับเจ้าหน้าที่บ้านนิจจานุเคราะห์ ซึ่งเวลานั้นเป็นหน่วยงานคาทอลิก แห่งเดียวในจังหวัดหนองบัวลำภู”
บราเดอร์ได้ข้อคิดอะไรเกี่ยวกับประสบการณ์การทำงานที่หนองบัวฯ?
“ผมได้รับความสุขจากการทำงาน มีความยากลำบากบางอย่างเกี่ยวกับภาษาไทย แต่งานของบ้านนิจจาฯ ก็ดำเนินงานอย่างดี เพราะมีเจ้าหน้าที่ ที่ช่วยเหลือและร่วมมือในการทำงาน”
บราเดอร์ได้รับผิดชอบการสร้างอาคารและการทำโครงการต่างๆ บราเดอร์ทำสิ่งเหล่านี้สำเร็จได้อย่างไร
“2 ปีแรก ได้ออกไปเยี่ยมเยียนคนในชุมชนพร้อมกับเจ้าหน้าที่ ได้เห็นถึงความต้องการ และการพัฒนาศูนย์ของเรา ในเรื่องของอาคาร สถานที่ และมีโครงการต่างๆที่เราจะต้องพัฒนา ในช่วงนี้เอง ผมก็เขียนโครงการไปขอทุน เพื่อที่จะสร้างอาคารบ้านนิจจาฯ และวัดคาทอลิก ตอนแรกก็ได้รับการสนับสนุนสำหรับกิจกรรม หลังจากนั้นก็ได้รับทุนสร้างอาคาร สถานที่ จากการสนับสนุนคาทอลิกผู้มีน้ำใจดีที่กรุงเทพ และต่างชาติ สุดท้ายเราก็มีงบประมาณเพียงพอกับการสร้างบ้านนิจจาฯและวัดคาทอลิก ในเวลานั้นก็มีความคิดว่าควรจะมีบ้านสำหรับเด็กติดเชื้อเฮชไอวีด้วย 2 ปีต่อมา คณะคุณแม่เทเรซาแห่งกัลกาตา ได้มาร่วมมือในการดูแลบ้านเด็ก หลังจากนั้นก็เห็นความต้องการให้มีบ้านพักฟื้นสำหรับผู้ใหญ่ ได้มีการปรับเปลี่ยนบ้านนิจจาฯ เป็นบ้านพักฟื้นสำหรับผู้ใหญ่"
บางคนกล่าวว่า”บราเดอร์มีเงินเยอะ” บราเดอร์รู้สึกอย่างไรกับคำพูดนี้
“รู้สึกหงุดหงิดรำคาญ บางครั้งผมก็รู้สึกโมโห ที่จริงมันดูเหมือนว่า ผมมีเงินมากมาย แต่เงินที่ผมมี ได้มาจากการบริจาค ทุกคนที่มีน้ำใจดีและต้องการอยากจะช่วยเหลือชาวบ้านในหนองบัวลำภู โดยเฉพาะผู้ที่ยากจนและผู้ป่วยที่ติดเชื้อ เฮชไอวี ผมมีเงินสำหรับค่าใช้จ่ายของบ้านนิจจาฯ และกิจกรรมโครงการต่างๆ ของหน่วยงาน เช่น จัดอบรมเยาวชนเรื่องโรคเอดส์ ฯลฯ แต่ผมไม่มีเงินเหลือล้น”
อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดในการทำงานในจังหวัดหนองบัวลำภู คืออะไร
“ความหวังและความฝันของผม ก่อนที่จะเกษียณ การที่เรามีงบประมาณที่เพียงพอกับค่าใช้จ่ายของบ้านนิจจาฯ เพื่อให้การดำเนินงานและกิจกรรมต่างๆเป็นไปอย่างต่อเนื่องอย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งทุกอย่างขอฝากไว้ในพระหัตถ์ของพระเจ้า”
อะไรทำให้บราเดอร์มีความสุขมากที่สุด?
“ผมมีความสุข(อมยิ้ม) ที่ได้เห็นหลายคนได้รับความช่วยเหลือจากเรา และหลายคนที่ก้าวเข้ามาหาเรา กลับบ้านด้วยสุขภาพที่ดีขึ้น ผมมีความสุขที่ได้เปิดบ้านสำหรับเยาวชน ซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นน้ำพระทัยของพระองค์ เช่นกัน ช่วงแรกๆ มีการปฏิเสธมากมายจากองค์กรต่างๆ ที่เราขอทุน บางครั้งก็รู้สึกท้อใจ และอยากจะยอมแพ้ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่า ถ้าโครงการทั้งหมดนี้ เป็นไปได้ เราก็จะได้รับความช่วยเหลือ และก็เป็นจริง ความช่วยเหลือก็เกิดขึ้น”
ปัจจุบันนี้บราเดอร์ห่วงใยงานอะไร
“ผมเป็นห่วงเกี่ยวกับงานที่กำลังดำเนินอยู่ หวังว่าทุกอย่างจะดำเนินการต่อไป ได้รับการเปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น”
พระเจ้ามีบทบาทอย่างไรในงานของบราเดอร์?
“พระเจ้าทรงมีบทบาทต่อผมมาก ถ้าไม่มีพระเจ้า งานของเราในการพัฒนาจังหวัดหนองบัวลำภู ก็จะเป็นไปไม่ได้ในฐานะที่ผมเป็นนักบวช ผมรู้สึกว่าตนเองเป็นเครื่องมือในการพัฒนาหนองบัวลำภู ”
บราเดอร์รู้สึกอย่างไรเมื่อมองสิ่งที่เกิดขึ้นในชุมชนคาทอลิกหนองบัวลำภู?
“ผมมีความสุข ดีใจ ที่เห็นชีวิตใหม่ กำลังเกิดขึ้น ภายในและภายนอกรั้วบ้านนิจจาฯ และวัดคาทอลิกอัครเทวดามีคาแอล เป็นส่วนสำคัญของชีวิตใหม่ ชุมชนคาทอลิก มีสามชิกของคณะที่ยังหนุ่ม มาร่วมงานที่นี่ เพื่อที่จะทำให้อนาคตของวัดและบ้านนิจจาฯมั่นคงขึ้น”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น