วันพุธที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

ครั้งแรก ของ การเข้าเงียบ เจ้าหน้าที่บ้านพักร่วมใจ


บรรยากาศที่แวดล้อมไปด้วยธรรมชาติ อยู่ชานเมือง หนองบัวลำภู ท่ามกลางหุบเขา ที่เราเรียกว่า บ้านพักร่วมใจ เป็นสถานที่สำหรับการเข้าเงียบ จัดกิจกรรมของวัดอัครเทวดามีคาแอล การเข้าค่ายต่างๆ และงานด้านสังคมสงเคราะห์

เจ้าหน้าที่บ้านพักใจ (หน่วยงานคาทอลิกเพื่อผู้อพยพย้ายถิ่นและผู้ถูกคุมขัง - สภาพระสังฆราชคาทอลิกแห่งประเทศไทย) จำนวน 9 ท่าน จากจังหวัดหนองคาย / อุดร / เลย ออกเดินทางมุ่งสู่จุดหมายเดียวกัน คือ บ้านพักร่วมใจ เพื่อมาเข้าเงียบ เจ้าหน้าที่แต่ละคน ไม่ทราบและไม่เข้าใจถึงความหมายของการเข้าเงียบ ทุกคนนับถือศาสนาพุทธ เคยได้ยินแต่พระสงฆ์และนักบวช ที่ต้องไปเข้าเงียบ แต่ทำไมเราจึงต้องเข้าเงียบด้วย การเข้าเงียบมีความหมายอะไรสำหรับคริสตชน นี่เป็นคำถามที่เจ้าหน้าที่บางท่านตั้งคำถามไว้ ก่อนที่จะออกเดินทาง การเข้าเงียบครั้งนี้ โดยการนำของคุณพ่อแอนโทนี่ เลดึ๊ก คณะSVD คุณพ่อประสงค์ วงษ์วิบูลย์สิน คณะ OMI


คุณพ่อแอนโทนี่ กล่าวต้อนรับ เจ้าหน้าที่บ้านพักใจ และได้อธิบายความหมายของการเข้าเงียบ จุดประสงค์สำคัญของการเข้าเงียบครั้ง นี้ คือ การมีประสบการณ์ส่วนตัวกับพระเจ้า ปล่อยวางภาระหน้าที่ต่างๆไว้กับพระเจ้า มีเวลาอยู่กับตัวเอง และพยายามรักษาความเงียบอย่างเคร่งครัด ขอให้ใช้เวลา 1 วันอย่างมีค่าที่สุด หลังจากที่ทราบข้อปฏิบัติแล้ว ก็เป็นพิธีเปิดการเข้าเงียบ คุณพ่อแอนโทนี่ ใช้ก้อนหิน ก้อนเล็ก เป็นสัญลักษณ์ของภาระหน้าที่ต่างๆ ที่เราจะวางไว้ในอ่างน้ำของพระเจ้า ที่แวดล้อมไปด้วยแสงสว่างที่จะนำทางเรา เริ่มด้วยการ อ่านหนังสือปัญญาจาร์ย “ ทุกสิ่ง ล้วนอนิจจัง มีเวลาสำหรับทุกอย่าง ” เมื่อทุกคนได้ปล่อยวาง ภาระหน้าที่นั้นแล้ว คุณพ่อประสงค์ กล่าวเปิดการเข้าเงียบ


การเข้าเงียบ ก็ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ตามตารางของการเข้าเงียบ และสำเร็จลงในเวลา 15.30 น. ก่อนที่จะจบ คุณพ่อ ได้ฝากภาคปฏิบัติสำหรับเจ้าหน้าที่ทุกคนได้สัมผัส ถึงการเป็นผู้รับใช้ ของทุกคน ด้วยความรัก เยี่ยงพระเยซูเจ้า ที่ได้ทรงเป็นแบบอย่างให้กับเรา คุณพ่อประสงค์ อ่านบทพระวรสาร เกี่ยวกับงานเลี้ยงครั้งสุดท้ายของพระเยซูเจ้า ที่พระองค์ทรงล้างเท้าอัครสาวก นี่แหละ คือ ภาคปฏิบัติที่พระองค์ทรงกระทำไว้เป็นแบบอย่าง คุณพ่อประสงค์ เริ่มล้างเท้าให้กับเจ้าหน้าที่ คนที่ 1 / คนที่ 1 ก็ล้างเท้าให้คนที่ 2 ต่อไปเรื่อยๆ จนถึงคนสุดท้าย นำความซาบซึ้ง ความประทับใจ และรอยน้ำตาที่ไม่อาจลืมภาพความทรงจำนี้ได้ เจ้าหน้าที่บ้านพักใจ บอกเราว่า ในโอกาสหน้า พวกเขาก็ปรารถนาที่จะเข้าเงียบดีๆ อย่างนี้ต่อไป

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น