บนความวิตกกังวลว่าในวันนั้น ฝนฟ้าอากาศจะไม่เอื้อในการจัดค่ายคำสอนสัมพันธ์ครั้งที่ 1 ณ วัดคาทอลิกอัครเทวดามีแอล จ.หนองบัวลำภู เพราะตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาอากาศช่างหนาวเหน็บและมีฝนฟ้าคะนองกระจายทั่วประเทศของเรา ในที่สุดความวิตกกังวลนั้นก็โบกมือลาไปพร้อมกับท้องฟ้าที่โปร่งใสและแสงแดดยามเช้าของวันเสาร์ ที่ 19 มีนาคม 2011
ทุกอย่างถูกตระเตรียมให้พร้อมสรรพสำหรับค่ายในระยะเวลาสั้นๆ จาก 8.00 น.-16.00 น. เท่านั้น แต่เวลานี้ก็ดูเหมือนจะมากพอที่น้องๆจาก 1.วัดอัครเทวดามีคาแอล 2.วัดพระมารดานิจจานุเคราะห์ บ.โพนสูงน้อย 3.วัดคริสตประจักษ์เมืองเลย ได้ตักตวงองค์ความรู้ใหม่ๆ ความสุข สนุนสนานได้ดุจเดียวกัน
กิจกรรมเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับประกายเทียนที่ถูกจุดขึ้นในมือของน้องๆ จาก 3 วัดและพี่ๆเยาวชนอาสาสมัคร 15คนรวมทั้งสิ้น 60 คน เพื่อขอพรจากองค์พระผู้เป็นเจ้า ในวจนพิธีกรรมเปิดเพื่อจะได้ปฏิบัติภารกิจตลอดทั้งวันให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
ลมพัด...ลมเพ...โอหละ...เฮ่...พัดมา...พัดไป....เสียงเพลงซักซ้อมความพร้อมเริ่มขึ้นและกิจกรรมละลายพฤติกรรมพร้อมกับแบ่งกลุ่มน้องๆ ให้เป็นหมวดหมู่ ซึ่งกิจกรรมนี้สร้างบรรยากาศของการเริ่มต้นด้วยการทำความรู้จักเพื่อนใหม่ได้เป็นอย่างดี
ภารกิจที่ 1 ที่น้องๆ ต้องเข้ารับการทดสอบนั้น คือ การหาความหมายของชีวิตที่สนิทสัมพันธ์กับพระเยซูเจ้านั่นเอง ซึ่งถือว่าเป็นโจทย์ที่ยากพอสวมควร แต่นั่นจะไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปเมื่อน้องๆ ได้พบกับซิสเตอร์ไพรวัลย์ วิทยากรที่จะให้ความรู้และความหมายเกี่ยวกับ “ความสัมพันธ์กับพระเยซู” และจะเป็นบุคคลสำคัญที่จะพาน้องๆ พิชิตภารกิจแรกให้สำเร็จลง!!! เมื่อภารกิจสิ้นสุด ทุกอย่างเป็นไปตามคาดครับ!!! เมื่อน้องๆ รู้ว่าจะนำความรู้จากกิจกรรมนี้ไปใช้เพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์กับพระเยซูได้ด้วยวิธีการใดบ้างและพักให้หายเหนื่อยกันสัก 2-3 นาทีรับน้ำรับของว่างนิดหน่อย
ภารกิจที่ 2 เองก็มิได้รั้งรอให้น้องๆ เข้าไปพิชิตมันแต่อย่างใด เมื่อสิ้นเสียงนกหวีดน้องๆ ก็พร้อมลุยภารกิจที่ 2 ด้วยหัวใจที่ฮึกเหิมที่มีพระเยซูเดินทางมาพร้อมกับเขาจากภารกิจที่ 1 หลุมพรางที่ครูแหม่มผู้เป็นวิทยากรสำหรับภารกิจนี้ได้วางกลยุทธไว้นั้นจะมีน้องๆ คนไหนที่ตรงลงไปหรือทุกคนจะผ่านได้หรือจะตกลงไปพร้อมกัน “การสร้างมิตรภาพค่ะ” ครูแหม่มกล่าวพร้อมกับฉีกมุมปากยิ้มแบบละมุนละไม และก็แน่นอนว่าหลุมพรางนั้นใช้ไม่ได้ผลกับน้องๆ ผู้มีพระเยซูเป็นพลังหนุนนำชีวิต ทุกคนผ่านภารกิจที่ 2 มาพร้อมกับคำว่า “มิตรภาพที่ยั่งยืน” และน้องๆ ต่างก็รู้ว่าจะสร้างมิตรภาพนั้นอย่างไร
สิ้นสุดภารกิจในตอนเช้า...
หลังจากนั้นน้องๆซัดข้าวกล่องอย่างเอร็ดอร่อยและอย่างไม่ลืมหูลืมตากันเลยทีเดียว “ลืมหูลืมตาได้น่ะครับ แต่อย่าลืมว่าภารกิจของเรายังไม่สิ้นสุด” เยาวชนคนหนึ่งจ้องมองที่นาฬิกาข้อมือของตัวเองพร้อมกับกระดาษใบหนึ่งที่ถืออยู่ในมือ “ได้เวลาแล้ว...เริ่มเลย”
13.15 น. ภารกิจที่ 3 ก่อนจะร่วมพิธีมิสซา ละครจริยธรรมซึ่งมีทั้งหมด 7 เรื่องมอบหมายให้พี่เยาวชนของวัดเป็นพี่เลี้ยงและนำน้องๆ แสดงละครสั้นตามโจทย์ของแต่ละกลุ่มที่ได้รับไป ต้องขอชมเชยน้องๆ ทุกคนว่า “นายแน่มาก” น้องๆ ทุกคนทำได้ดีทีเดียวเรียกได้ว่า อนาคตบนเส้นทางมายาอยู่แค่เอื้อม อะไรประมาณนั้นแหละครับ และต่อด้วยกิจกรรมระลึกถึงพี่น้องชาวญี่ปุ่นที่ประสบวินาศภัยแผ่นดินไหวและสึนามิ ซึ่งน้องได้กลั่นความรู้สึกออกมาเป็นข้อความสั้นเขียนลงกระดาษชาร์ตแผ่นใหญ่ซึ่งทางเราจะได้รวบรวมและส่งไปที่ประเทศญี่ปุ่น เมื่อเสร็จสิ้นกิจกรรมที่ศาลานักบุญอาร์โนลดแล้วเราเดินทางมาที่วัดเพื่อร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณ
เพลงปิดพิธีสิ้นสุดลงแต่ “ศึกแห่งศักดิ์ศรี” กำลังจะเริ่มต้นขึ้นมันคือการแข่งขันกีฬาฟุตบอลระหว่างฝ่ายเจ้าภาพคือน้องๆ จากวัดหนองบัวฯ ของเรากับอีกฝ่ายผู้มาเยือนคือ น้องๆ จากบ้านโพนสูงน้อย บนสังเวียนของการฟาดแข้งเป็นไปอย่างสมเกียรติสมศักดิ์ศรีจริงๆ ครับ ไม่มีใครยอมใครเลยทีเดียวต่างฝ่ายต่างงัดแท๊กติกอันเหนือชั้นออกมาเพื่อก้าวไปคว้าชัยชนะมาครอบครอง และสีสรรที่ขนาบสองข้างสนามของกองเชียร์ก็ช่วยสร้างบรรยากาศให้เกมส์การแข่งขันตื่นตาตื่นใจมากยิ่งขึ้น ผลการแข่งขันเป็นของฝ่ายทีมเยือนมาเก็บชัยเหนือเจ้าภาพไปแบบฉิวเฉียดด้วยการดวลจุดโทษ แม้ผลการแข่งขันจะออกมาอย่างไร น้องๆ ทุกคนก็ยังคงแฮปปี้กันดีเพราะมีรางวัลจากคุณพ่อแอนโทนี่ เป็นช๊อกโกแลตที่อิมพอร์ต จากเมืองลุงแซม ประเทศสหรัฐอเมริกากันเลยทีเดียว
บรรยากาศใน “ค่ายคำสอนสัมพันธ์ครั้งที่ 1” ต้องถือว่าเป็นอีกวันที่น่าจะสร้างประทับใจให้กับผู้จัดค่ายและผู้เข้าร่วมค่ายอย่างดี และขอขอบพระคุณทุกฝ่ายที่เอื้อเฟื้อน้ำใจและให้ความร่วมมือในการจัดค่ายในครั้งนี้ แต่เหนืออื่นใดต้องกล่าวว่า “ทุกๆ อย่างถูกรังสรรค์ขึ้นด้วยพระหรรษทาน และสำเร็จลงด้วยพระเมตตาขององค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างแท้จริง”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น