เยาวชน

        ณ  มุมหนึ่งของเยาวชนบ้านแม่มารีย์  เป็นเรื่องปกติถ้ามีคนหลายๆคนเข้ามาอาศัยอยู่รวมกันมากกว่า 2 คน เราเรียกได้ทันทีว่าสังคมหรือยิ่งไปกว่านั้น ถ้าสังคมนั้นพยายามที่จะให้เกิดเป็นสังคมของครอบครัว และจะไม่แปลกอะไรถ้าเราจะเรียกบ้านแม่มารีย์ว่า เป็นบ้านของครอบครัว แม้มิใช่สายเลือดเดียวกัน แต่ว่าถ้ามาอยู่รวมกันแล้ว เราจะทำอย่างไร ให้ทุกคนที่อยู่ในบ้านกลายเป็นครอบครัวที่อบอุ่น ฉันและเธอ คงไม่มีชีวิตที่ต่างกันมากนัก ความต่างของเราอยู่ที่เธอมาจากไหน และชีวิตของเราแต่ละคนก็ดำเนินไปเหมือนคนปกติธรรมดา เพราะชีวิตของฉันพยายามที่จะถูกเติมเต็มที่บ้านครอบครัวเยาวชนหลังนี้ แต่เอ๊ะ ! จะมีอะไรดีนา หรือกิจกรรมอะไรหนอ ที่ฉันจะต้องพบเจอะเจอ และเมื่อฉันกลับจากโรงเรียนจะมีขนมไว้รอเราหรือเปล่า อ้าว! แต่ทุกๆวันก็มีอาหารว่างสำหรับเราแล้วนี่ คงไม่ต้องเรียกร้องอะไรมากมายนะ ขอให้ฉันทำตัวที่น่ารักเป็นลูกที่ดีของพ่อ แม่ก็ดีมากแล้วครับกะผม

       ทุกๆ วันหลังจากเลิกเรียน พวกเราเป็นลูกคุณหนู มีรถรับส่งทุกวัน ซึ่งมันต่างจากเด็กข้างนอกมากเราเรียกตัวเองว่า  เด็กประจำ  จะต้องมีกฎระเบียบของบ้านมีผู้นำด้วยว่างั้น มีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบ โดยเฉพาะการออกแรงในการทำสวน ออกแรงเล่นกีฬา ออกแรงปีนรั้ว อ้าว! คนละเรื่องครับขออภัยด้วย จ๊าก เข้าเรื่องสักทีครับ หลังจากเลิกเรียนทุกคนต้องเดินเข้าไปสวัสดีเจ้าหน้าที่ ที่รอเรากลับมาบ้านด้วยความเป็นห่วง เราได้

ขนามนามท่านว่า พ่อ แม่ ตามบทบาทแต่ละคน พวกเรามีเงินเก็บด้วยนะครับ คนละถุงแต่เป็นถุงขนาดเล็ก ฝากวันละ 5 บาท 10 บาท หรือ 2 บาทขอให้มีเงินฝากก็แล้วกันเพราะเงินออมนี้ พวกเราจะใช้เวลาที่ไปเที่ยวซื้อของแบบส่วนตัวๆ ทุกอย่างต้องใช้อย่างประหยัดให้เห็นคุณค่าของเงินแต่ละบาทแต่ไม่ง๊กครับ ฝากเงินเสร็จเรียบร้อย ทานอาหารว่าง ใครมีการบ้านก็ทำทันที โดยมีคุณครูช่วยดูแลด้านการศึกษา ถ้าวันไหนมีเรื่องราวที่โรงเรียน ก็ต้องมาสารภาพกับคุณครูทันทีไม่งั้น ถ้าเรื่องมาถึงที่บ้านมีหวัง เจ็บตัว เจ็บใจ แถมโดนลงประชาทันฑ์ทั้งบ้าน แต่ทุกคนก็พยายามทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด ในคำที่ว่า “ เอาตัวรอดเป็นยอดดี ” หากวันไหนไม่มีการบ้าน ทุกคนหยิบอุปกรณ์ลงสวน แล้วตามคุณครูมา .. จุดนี้เป็นของบอย ส่วนจุดนี้เป็นของชมพู่

 แล้วก็มอบหมายหน้าที่ให้เพื่อนๆรับผิดชอบ ใครทำเสร็จต้องรายงานถ้าผ่านไปเล่นได้ แหม .. สนุกไปอีกแบบเพราะพวกเราชอบทำเรื่องทุกอย่างกลายเป็นเรื่องเล่นหมด คราวนี้หละ ใครทำงานไม่เสร็จไม่ได้ไปเล่นแน่ สุดท้าย เพื่อนช่วยเพื่อนก็เกิดขึ้น เราทำงานเสร็จเกือบจะพร้อมๆกัน เห็นถึงความสามัคคีจริงๆ ไม่ใช่ว่าเราเก่งแต่เรื่องทำสวนเท่านั้นนะครับ แต่เรายังเก่งในด้านทำอาหาร เวอร์เป็นลูกมือครับ หยิบจับโน่นนี่ เตรียมไว้ให้แม่ๆทำอาหารให้ทาน อร่อยมากครับ วันหลังถ้าคุณผู้อ่านที่เคารพทุกท่านมีโอกาสเชิญมาเยี่ยมบ้านของเราได้ครับ มีหลายคนก็มาถามคืนละเท่าไหร่ คิดว่าเป็นรีสอร์ทหรือบังกะโล ก็เพราะบ้านของเราสวย ฉบับนี้ขอฝากภาพถ่ายกิจกรรมที่เราทำเป็นกิจวัตรประจำวันมาให้ดูให้เห็นและคิดถึงพวกผม  ขอบคุณ ท่านผู้อ่านทุกท่านที่อ่านจนถึงบรรทัดสุดท้าย และพบกับพวกเราได้ที่บ้านแม่มารีย์  สวัสดีครับ